come back!

tak jest. Sylwia powórciła na stare śmieci po cholernie dłuuugiej przerwie. cóż, można by było dużo napisać, bo przez te kilka miesięcy naprawdę bardzo dużo się zmieniło. praktycznie całe moje życie. nastąpiły pewne zmiany planów, obowiązków, tego, co będzie w przyszłości. sama sobie postawiłam warunki, pewne granice, których nie mogę przekroczyć. mam pewne zobowiązania. z niektórych się wywiązałam z innych jeszcze nie, ciągle pracuję nad samą sobą, nad tym, żeby się zmienić, na lepszą. nie wiem, po prostu meczę się samą sobą. nie akceptuję siebie takiej, jaką jestem. chcę być inna, dążę do tego, tylko.. dlaczego tyle przeszkód ciągle zagradza mi drogę? dlaczego nic nie może iść gładko, choć jeden raz? no tak, to przecież życie [?]. a co, jeśli ja nie chce tego życia? dlaczego mam się męczyć, skoro i tak do nieczego to nie prowadzi? dlaczego nie lepiej zrezygnować, pozegnać się ze wszystkim i po prostu zacząć od nowa. wybierać proste drogi, niczym się nie przejmować, żyć beztrosko. jasne, każdy by tak chciał. dlaczego się nie da? gdy patrzę czasem na uśmiechnięte twarze nieznanych mi ludzi, myślę "dlaczego i ja nie mogę taka być?" phi. oczywiście, że mogę. tylko do tego trzeba dołożyć starań. pewnie, ze chcę, ale czy ludzie zauważą we mnie tę zmianę? czy zaczną na mnie patrzyć jak na normalnego człowieka? czy przestaną mnie postrzegać, jako złą? no pewnie, to tylko i wyłącznie moja zasługa. ale chciałabym byc taka jak inni. dlaczego muszę byc inna? cholernie kocham moją staroświeckość, kocham to uczucie. przecież fajnie jest poczuć się kochanym, ważnym dla kogoś innego, prawda? koniec rozczulania się nad sobą. czas zacząć podejmować właściwe decyzje i dążyc do tego, czego się pragnie. trzymać się zasad, a nic nie stanie mi na przeskzodzie do pełni szczęścia. nie wiem... myślę, ze czasem będę tutaj coś wrzucać. będę się starać. a w następnym poście napiszę, co myślę o przyjaźni damsko - męskiej i jej stosunkach.. 

można hejtować 
nie ma zdjęć, więc dodaję jakieś z Dareczkiem <3.